Αρχείο κατηγορίας Άρθρα

3+1 σημαντικά βιβλία για την Ελιά και το Ελαιόλαδο

Από τον φίλο του ΕΡ.Ο.Σ. κ. Γεώργιο Κωστελένο, λάβαμε 4 βιβλία που αφορούν την Ελιά και τα οποία με ιδιαίτερη χαρά προσθέσαμε στο Αρχείο του Συλλόγου μας.
Πρόκειται για πνευματική και ερευνητική του εργασία πολλών ετών. Ο κ. Κωστελένος, σαν καλεσμένος του ΕΡ.Ο.Σ. Μυκονίων, επισκέφθηκε τη Μύκονο για ένα διήμερο, τον Μάρτιο του 2018, με τον ελαιοκαλλιεργητή και ελαιουργό κ. Νικόλαο Κώνστα. Είχαμε ενδιαφέρουσες συζητήσεις και ανταλλαγές απόψεων επισκεπτόμενοι επιτόπου μικρές μονάδες ελαιώνων του νησιού και για ένα απόγεμα στην Άνω Μερά, είχαμε μια ολοκληρωμένη παρουσίαση με θέμα την Ελιά και την παραγωγή ελαιόλαδου.
Γεννημένος το 1963 με καταγωγή από τον Γαλατά Τροιζηνίας, σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή της Πίζα στην Ιταλία και στη συνέχεια στη Γεωπονική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Ασχολείται με την παραγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού ελιάς από το 1990 και παράλληλα με τη μελέτη και διάσωση των ελληνικών ποικιλιών ελιάς.

Τα βιβλία που μας προσέφερε είναι:

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι…

Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ: 3+1 σημαντικά βιβλία για την Ελιά και το Ελαιόλαδο

Βροχομετρικά στοιχεία 2017 για την Μύκονο

Όπως βλέπουμε στην πιο πάνω εικόνα από τα επίσημα στοιχεία που δίνει η Ε.Μ.Υ. για την Μύκονο, τους 12 μήνες του 2017 έπεσαν 241,8 χιλιοστά βροχής. Οι σημαντικότερες βροχοπτόσεις έπεσαν τους μήνες Ιανουάριο-Μάρτιο-Μάϊο-Νοέμβριο και Δεκέμβριο..

Οι βροχές το 2017 ήταν κατά 35,4 χιλιοστά περισσότερες από το 2016 όπου είχαμε 206,4 χιλιοστά βροχής. Οι ετήσιες βροχοπτόσεις στην Μύκονο παρατηρούμε οτι έχουν μια ελαφρά ανοδική πορεία από το 2015, μετά την απότομη μείωση του 2014. Συγκεκριμένα στοιχεία για την τελευταία δεκαετία δίνει η Ε.Μ.Υ. και όπως φαίνετα στον παρακάτω πίνακα, υπάρχει ξεκάθαρη περιοδική αυξομείωση με συχνότητα 10 ή 11 ετών, αυτό θα φανεί αν ισχύει από τις βροχές που θα έχουμε φέτος.

Τα στοιχεία σε χιλιοστά του μέτρου..
Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι…

Βροχομετρικά στοιχεία για την Μύκονο

Μια ενημερωτική συζήτηση με τους Olive Oil Times με την ευκαιρία που ο Δήμος Μυκόνου και ο Κωνσταντίνος Κουκάς έκαναν δεκτό το αίτημα του ΕΡ.Ο.Σ. Μυκονίων για ίδρυση Ελαιοτριβείου στη Μύκονο..

Making Olive Oil in Sun-Drenched Hot Spot

While Mykonos, Santorini, and the other small islands of the Cyclades in the Aegean Sea are famous to vacationers, they also make olive oil the locals are proud of.
By Costas Vasilopoulos on November 28, 2017
Filed in Making Olive Oil

Not many places on Earth can match the beauty of Mykonos, Santorini, and the other islands of the Cyclades complex at the Aegean Sea. And rest assured that you will come across famous actors, pop stars, and other celebrities from around the world who every summer flock to these small specks of land in the sea for a vibrant vacation.

“We want to rediscover our roots in growing and producing local quality products as an alternative to the monoculture of tourism.”
– Dimitris Rousounelos

Tourism is the main driving force of the local economy, but not many know that there is more to it than beautiful beaches, all night long clubbing, and nonstop amusement.

The islands are practically waterless — reservoirs, a few wells, and some desalination facilities cover the demand. The terrain is harsh and arid, but the locals there manage to grow vegetables, citrus trees, vineyards, and olive trees.

According to the Department of Agriculture of the Cyclades, the local production of olive oil came in at around 430 tons for the 2016/17 harvesting season. Most of the small islands have their own olive oil mill: Syros has two oil mills and Amorgos, Ios, Milos, Sifnos, and Kimolos have one mill each that also cover the needs of other islands where no such facilities exist.

In Mykonos, ‘EROS’ is the local cooperative of wine and olive oil producers set to promote the indigenous varieties of wine and the cultivation of olive trees.

Dimitris Rousounelos, a food writer and the head of the cooperative, spoke with Olive Oil Times about making olive oil on the island and the difficulties the producers face.

“Due to the morphology of the island, there are no extended olive groves here. Olive trees are planted in confined places or on the edges of other cultivations. This is also because the land is more valuable for touristic development than agricultural purposes.” he noted Dimitris Rousounelos

“During the last 12 years our cooperative has given away about 15,000 olive trees and I calculate that today there are around 30,000 trees on the island. We try to occasionally water the trees despite the dry terrain. The cultivar used is the Koroneiki and we also have the Kalamon and Amfissas cultivars for table olives”, he said.

Even though the cultivation of olive trees is limited on the island, Rousounelos was very enthusiastic about it and said, “We have already organized three seminars and tasting events on olive oil. Our oil meets high standards but cannot be classified as extra virgin yet because the olives are shipped for processing to Tinos, Andros, and sometimes to mills in Attica. So the time required for processing degrades our product to lower categories”.

Harvesting on the island begins in mid-October and ends in late November, although some olives are ready to be harvested by late September.

“Several producers would like to begin harvesting sooner than usual, in order to get oil of better quality and fragrance, but they have to be synchronized with the oil mills on the other islands which open in October,” Rousounelos said.

“We hope that by next year we will have a municipal mill here. This will be a long-awaited achievement and a great boost for the local olive oil production in terms of quantity. But the best part is that it will enable us to finally make the extra virgin olive oil of Mykonos, a big plus for our everyday table and for the restaurants and hotels that will be able to serve local EVOO to their customers. We want to rediscover our roots in growing and producing local quality products as an alternative to the monoculture of tourism,” he concluded.

In Santorini, wine is the main product of the island, but according to the local agriculturist Giorgos Skopelitis, the olive trees have started to advance exponentially during the previous years.
making-olive-oil-in-sundrenched-hot-spot

ΠΗΓΗ:www.oliveoiltimes.com

Το “θαύμα” της κοπριάς

Στη βιολογική αμπελουργία/ελαιοκομία ο εμπλουτισμός του εδάφους με οργανική ουσία και οι λοιποί πρωταρχικοί στόχοι, όπως τους παραθέτει και ο σχετικός Κανονισμός (ΕΚ) 834/07, πραγματοποιούνται με έναν ή με συνδυασμό από τους εξής τρόπους:

Α) με τη χλωρή λίπανση,
Β) με την ενσωμάτωση στο έδαφος οργανικών υλικών

Α) Χλωρή λίπανση
Θεωρείται παλιά και παραδοσιακή τεχνική. Με τον όρο χλωρή λίπανση εννοούμε τη σπορά στον αγρό ενός η συνδυασμού φυτών συγκεκριμένων οικογενειών, με σκοπό:

– Τη μείωση της αιολικής και υδατικής διάβρωσης του εδάφους
– Την αύξηση της συγκέντρωσης αζώτου και χούμου στο έδαφος
– Τη δημιουργία καλύτερης δομής και ενός πιο ΄΄αφράτου’’ εδάφους
– Την ουσιαστικότερη αντιμετώπιση κάποιων αγριόχορτων (τα φυτά χλωρής λίπανσης ΄΄πνίγουν΄΄ κάποια ανεπιθύμητα αγριόχορτα, π.χ. αγριοβρώμη)
– Τη μείωση της έκπλυσης των θρεπτικών στοιχείων του εδάφους σε βαθύτερα στρώματα

Ως φυτά χλωρής λίπανσης μπορούν οι καλλιεργητές να χρησιμοποιήσουν τα: σιτηρά, τριφύλλια, βίκος, μηδική, μπιζέλι, λούπινο, φακή, κτηνοτροφικά κουκιά και ρεβίθια κ.α.
Στην πράξη χρησιμοποιούνται κυρίως δύο οικογένειες φυτών για χλωρή λίπανση, τα ψυχανθή και τα αγρωστώδη. Κάθε οικογένεια εμφανίζει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και για την επιλογή των φυτών θα πρέπει να συνεκτιμηθούν διάφοροι παράγοντες.
Η σπορά πραγματοποιείται τέλος φθινόπωρο/αρχές χειμώνα, αναλόγως και με την εποχή συγκομιδής των ελιών.
Μια καλή πρακτική είναι η σπορά του φυτού χλωρής λίπανσης να γίνεται κάθε 2 σειρές (στους γραμμικούς ελαιώνες – αμπελώνες) και στις ενδιάμεσες σειρές να εφαρμόζονται οργανικά υλικά. Σκοπός της τεχνικής αυτής είναι ο συνδυασμός των πλεονεκτημάτων των δύο αυτών μεθόδων θρέψης και η διευκόλυνση της πραγματοποίησης των καλλιεργητικών εργασιών στις ενδιάμεσες σειρές.

Ως ένα σύνηθες παράδειγμα χλωρής λίπανσης στους ελληνικούς αγρούς, αναφέρεται η σπορά τον Δεκέμβριο μήνα μίγματος βίκου και κάποιου αγρωστώδους, π.χ. κριθαριού, σε αναλογία 3:1, με σύνολο σπόρου 8-10 κιλά/στρέμμα και με ελαφριά ενσωμάτωση την άνοιξη, όταν έχει ανθίσει ο βίκος.

Β) Οργανικά υλικά
Με τον όρο οργανικά υλικά εννοούμε τις κοπριές αγροτικών ζώων και τα διάφορα είδη κόμποστ. Θεωρείται απαραίτητη η παρουσία τους, ιδιαίτερα σε αγροκτήματα με χαμηλά επίπεδα οργανικής ουσίας <1%.

Κόμποστ
Κόμποστ είναι το τελικό οργανικό υλικό που προκύπτει από την αερόβια ζύμωση φυτικών ή/και υπολειμμάτων ζωϊκής προέλευσης. Στη δημιουργία του κόμποστ μπορεί να συμμετέχουν και άλλα υλικά, όπως σκόνες πετρωμάτων, στάχτες, φύκια, παλιό κόμποστ κ.α. Υπάρχει πληθώρα εμπορικών κόμποστ στην ελληνική αγορά, θα μπορούσε όμως και ο ίδιος ο βιοκαλλιεργητής να παρασκευάσει δικό του, εκμεταλλευόμενος τα φυτικά και ζωϊκά υπολείμματα που υπάρχουν σε μονάδες στην ευρύτερη περιοχή του. Τα ελαιόφυλλα που μένουν από τη διαδικασία εξαγωγής του ελαιολάδου στα ελαιοτριβεία, μπορούν και συστήνεται να συμμετέχουν στο κόμποστ.

Κοπριές αγροτικών ζώων
Ο βιοκαλλιεργητής αμπελιού – ελιάς μπορεί να επιλέξει είτε κοπριά συσκευασμένη από το εμπόριο είτε κοπριά που προέρχεται από μονάδα εκτροφής κοντά στην εκμετάλλευσή του. Υπάρχουν όμως διάφοροι περιορισμοί από τον Κανονισμό (ΕΚ) 834/07, όπως ότι οι εκτροφές αυτές θα πρέπει να είναι είτε βιολογικές ή τουλάχιστον εκτατικές.

Διαβάστε το άρθρο μας για την οργανική λίπανση: Το θαύμα της κοπριάς

Η παραγωγή ενός κρασιού δεν τελειώνει με το τέλος της ζύμωσης.

Οινοποίηση ΕΡ.Ο.Σ.

Για να έχουμε ένα ευχάριστο κρασί μέχρι την τελευταία σταγόνα του πρέπει να ελέγχεται περιοδικά και να ακολουθούνται συγκεκριμένες διαδικασίες που θα αποτρέπουν την οργανοληπτική υποβάθμιση του κρασιού.

Η συνήθης πρακτική :

Αφού πιστοποιηθεί το τέλος της ζύμωσης , δυστυχώς πολλές φορές αρκετά αργότερα από το πραγματικό τέλος της ζύμωσης , ακολουθείται μια συγκεκριμένη διαδικασία από το μεγαλύτερο μέρος των ερασιτεχνών οινοποιών

• Απογεμίζεται το βαρέλι ή η δεξαμενή. Ορισμένοι προσθέτουν και παραφινέλαιο για επιπλέον προστασία.
• Διορθώνεται αν χρειάζεται η οξύτητα
• Προστίθεται μεταμπισουλφιτ σε υψηλές δόσεις (20 -25g / 100 L ).

Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι…

Διαβάστε με προσοχή ολόκληρο το άρθρο: Διαχείριση του κρασιού μετά το τέλος της αλκοολικής ζύμωσης